Od momentu Twojego, Panie Jezu, poczęcia pod sercem Twojej Matki zostałeś oddany w ludzkie ręce. Najpierw były to pełne miłości ręce Maryi i Józefa. Spracowane ręce, które karmiły, pielęgnowały, pieściły, ochraniały. Potem tych rąk wciąż przybywało. Wyciągały się ku Tobie ręce dobre, błogosławiące i ręce zawistne, szukające okazji, by wymierzyć cios. Pozwoliłeś dotykać się rękom szukającym uzdrowienia, pocieszenia, nakarmienia. Unikałeś rąk, które chciały strącić Cię ze skały, ukamienować, spoliczkować.

W czasie Twojej drogi na szczyt Kalwarii dotykały Cię na przemian ręce dobre i złe.

Teraz, zdjęty z krzyża, znalazłeś się, jak na początku swojego życia, w dobrych i czułych rękach Maryi, Marii Magdaleny, pobożnych niewiast, Nikodema, Józefa z Arymatei, umiłowanego ucznia Jana.

W tym ostatnim momencie zabrakło rąk Józefa, Twojego Opiekuna, bo w swojej delikatnej miłości chciałeś, aby to On zakończył życie otoczony Twoimi synowskimi rękami.