Stacja XIV – Jezus złożony do grobu

Grób, najbardziej cicha i tajemnicza przestrzeń bytowania człowieka na ziemi. Ty, Bóg- Człowiek, wchodzisz w to miejsce, aby także tę przestrzeń przemienić, prześwietlić swoim blaskiem, odsunąć od niej przekleństwo grzechu. Wszystko co ludzkie zostało dotknięte, przemienione, uświęcone Twoją obecnością. Wypełniła się ostatnia kreska i jota zapowiedzi anioła danej Józefowi: „On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”.
Ostatni wróg człowieka, śmierć, która weszła na świat przez zawiść diabła, w tym grobie, w Twoim grobie, Panie Jezu, została pokonana. Zwycięstwo należy do Ciebie, Wcielonego Syna Bożego, domniemanego Syna Józefa z rodu Dawida.
Czy umiem z faktu pustego grobu Chrystusa czerpać nadzieję, która rozświetla moje życie i zbliżającą się nieuchronnie śmierć?
Panie Jezu Chryste, wraz ze św. Józefem, Postrachem duchów piekielnych, proszę Cię za wszystkich, którzy doświadczają pokusy zniechęcenia, beznadziei, rozpaczy, aby dotknięci blaskiem Twojego zmartwychwstania powstali z duchowej śmierci do pełni życia w Tobie.